Saçmalıyorummm

Belki de gidip olanı biteni anlatmalıyım ona. Ne varsa yüreğimde sözcüklere dökmeliyim. Haykırmalıyım her şeyi. Hesapsızca çıkarsızca ne hissediyorsam söylemeliyim. Bilmeye hakkı olmalı, yada olmamalı. Bilmiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum. Yada söylememeliyim, yüreğimdeki cesetlere bir ceset daha eklemeliyim bir mezar daha kazmalıyım. Yada her zaman ki gibi uzaktan sevmeliyim. Başlamalıyım belki de bir yerden. İpin ucundan tutmalıyım. Korkmasam yapardım aslında. Korkmasam haykırırdım ne olup bitiyorsa. Savururdum yüreğimde ki yangınları. Belki de kül olurdum. Belki yeniden doğardım küllerimden. Belki de vazgeçerdim hayallerimi süslemesinden. Ama bilmiyorum işte. Korkuyorum. Ya giderse, ya bir daha göremezsem, ya bir daha bir haber alamazsam. Ya benimle ilgili düşündüğü her şeyi tersine çevirirsem.. Daha ne kadar savaşabilirim ki kendimle. Ne kadar mücadele edebilirim. Yada sonunu düşünmeden nasıl cesaret edipte söyleyebilirim. Belki bir gün, işte bir gün belki belki belki. Bu karsızlık son bulur belki de bir gün. Yada bir gün bende son bulur yüreğim de olan yangınlarım. Yeniden alevlene kadar. Belki de küllerinden doğar bu bende ki cehalet. Tutamadığım bir elin. Bakamadığım bir çift gözün ve hiç öpemeyeceğim bir dudağın hayali yaşatır belki de beni. Belki de bir umuttur farkına varamadığım. Hayallerimi süsleyen bir kadındır. Kim bilir belki de….