Belkide Aşk İntiharın Ta Kendisidir

O gördüğüm en güzel varlıktı. Huyu, suyu, gözü, saçı her şeyiyle harika biriydi. O’nu görme çabalarım her geçen gün artarken O’ndan gelecek en ufak bir şey için çok mutlu olabiliyordum. Söylediği her kelime her söz ruhumu temizleyen ve her şeyden arındıran bir yağmur damlası gibi saf ve temizdi çünkü. Günler geçtikçe daha da kuvvetlenen bir sevgi, daha da sağlamlaşan bir bağlılık vardı sanki aramızda. O’nun benden uzakta olması, O’na dokunamamak, her dilediğim de görememek zor olsa da O’nu sevmek her şeye bedeldi. Belki de bu yaşanan aşkın diğer yanıydı kim bilir. Ama O her şeye değer biliyorum bunu.

İmkansızı sevmek zordur, yorar insanı. Ama verilen sevgi, değer karşılıksızsa yapılacak hiçbir şey yoktur. Karşılıksız olanı makbul değilmidir zaten. İnsan eğer sevmekten mutluysa ve onun tek bir gülüşü yüzünde gülücükler oluşturabiliyorsa daha ne ister ki ? Karşılıklı olması yada karşılıksız olması neyi değiştirir ki ?

Uzaktan sevmek gerekir bazen de hiçbir şey hissettirmeden, sessiz ve derinden. İmkansızındır çünkü o senin. Ne onu kaybetmek nede onu üzmek istersin. Tutunacak bir dal yada kimi zaman sığınacak bir limanındır senin. Aradığını onda bulmuşundur. Bazen bir tek gülüşünde yada söylediği bir sözde gizlidir mutluluk. Ama her şeye rağmen sevip değer verdiğindir. Doğru yada yanlış bunu sorgulamadan, imkansızlıkları göz ardı ederek delice özgürce seversin. Umursamazsın hiçbir şeyi. Göz ardı edip gömersin içine. Senin olmayan gözlerini, hiçbir zaman tutamayacağın ellerini yada yanağına konduramayacağın bir buseyi saklarsın gömersin içinde. Yüreğinde ki toplu mezara gömersin bu isteklerini. Bir başkasıyla aynı evi paylaşmasını yada aynı yatağı paylaşmasını düşünmek istemezsin gömersin işte içine. Çünkü yastığa başını koyduğunda her bir düşünce yüreğine bir kurşun gibi saplanır ve orada kalır. Senin değildir O ve belkide hiçbir zaman senin olmayacaktır. Gönlünü kaptırdığın imkansızındır o senin. Bir başkasına ait ama herkesten çok sevdiğin imkansızındır.

Aşk insanı kör eden bir duygudur. İnsan beyninin durduğu ve sadece yüreğin doğrultusunda ilerleyebildiğin bir durum. Hissettiklerine engel olamazsın. Doğru yada yanlış senin için o an önemsizdir. Çünkü bir kere yürek elden gitmiştir. Seviyorsundur öyle böyle de değil çok seviyorsundur ve yapacak hiçbir şeyin kalmaz. Etrafındaki insanları ona benzetmeye çalışırsın ama beceremezsin. Çünkü onu kimsenin yerine koyamazsın. Bir imkansızı da böyle yaşarsın. Bazen susarsın sessiz çığlıklar atıp. Haykırırsın kimse görmeden duymadan. Bazen de bir kenara çekilir sadece izlersin seyredersin. Ama yüreğin onu her gördüğünde daha şiddetli çarpar. Hissettiklerini haykırmak istersin ama beceremezsin. Yüreğindekiler bir türlü dökülmez kelimelere. Saçmalarsın bir süre, aptallaşırsın hani ne desem ne etsem diye ama bir türlü istediğin gibi konuşamazsın. Onu üzmekten kırmaktan korkarsın incitmekten çekinirsin. Çünkü O senin artık hayattaki en değerli varlığın olmuştur. İmkansızındır senin ulaşamayacağındır. Bir başkasına aittir ve sen sadece öylece uzaktan seyretmeye mahkum kalırsın. Korkarsın çünkü kaybetmekten.

İmkansız olanlar genelde toplumda yadırgandığı için sadece susmak gerekir uzaktan sevmek gerekir. Yanlışı doğruyu düşünmeden. Ama ortada bir sevgi varsa ve bu karşılıklıysa bunu gizlide olsa yaşamak mutlu olmak. Ama ön yargılarımız ve bastıramadığımız duygularımız da vardır. Engel olamadığımız duygularımız. Vicdan azabı çektiğimiz durumlar. Belki de uzaktan sevmek gerek. Belki de susamak, susarak haykırmak. Ama sevmek çok güzel. Sessizce yalnız ve tek başına. Aşk çok güzel. Belki de aşk bazen bile bile körü körüne uçurumdan atlamaktır, kim bilir. Belki de benim aşkım intiharın ta kendisidir.