İçimdeki Çocuk Hiç Büyümesin

Kendimi insanlara kapattım bu sıralar. Ne sevgili ne eş dost arkadaş Hayatımdan birer birer çıkıverdi hepsi sırayla. Sebep neydi ben miydim ? Yoksa onlar mı beni anlamak istemediler. Anlayış değilmidir her şey. İnsan anlayışlı olmamalımıdır. Neyse olan oldu belki de. Yapacak hiçbir şey yok. Kapattım artık tüm kapılarımı bu saatten sonra. Ne biri dışarı gidebilir nede biri içeri girebilir. İzin yok kimseye ne gelene ne gidene. Boğuluyorum bazen bazense nefretle doluyorum. Bazen çok seviyorum bazen ağlıyorum. Kapattım işte kendimi. Bazen ölümü bile düşünüyorum. Bazen isyan ediyorum anlaşılmadığım için. Bazen de gülüyorum tüm olup bitenlere. Bazen kendime kızıyorum bazense başkalarına. Ama biliyorum ki ne yapıyorsam kendime yapıyorum. Bir başkasına zaten zararım olmaz olamaz. Belki sadece üzerim birazcık azcık ama çok değil. Zaten unutacak olan bi kaç saat sonra unutup göbek atabiliyor. Bazen seviyorum işte kendimi, bazense nefret ediyorum kendimden. Korkuyorum ben arada sırada kendimden. Evet korkuyorum. Bazen ne yapacağım belli olmuyor. Kişiliğimi koruduğum 31 yılda kişiliğimi mi kaybediyorum acaba. Yoksa ben büyüdüm mü ? Büyüyormuyum. Ama sevmedim işte şimdiki beni. Sevmedim sevemiyorum da. Mesela daha çok gülerdim eskiden şimdi gülemiyorum eskisi kadar. Buna sebep benmiyim yoksa etrafımdaki insanlar mı? Tamam çuvaldızı kendime yine ben batırim ama delik deşik oldum yahu. Hiç mi başkalarında suç yok hep mi ben hatalıyım. Verdikçe hep daha fazlasını verdim. Kendimden verdim hiç esirgemeden. Nerde çokluk orada bokluk derler. Çok verdikçe mi oldu böyle. Yada bir söz daha vardı. Çok muhabbet tez ayrılık getirir diye. Neyse özetle demek istediğim şu. Üzgünüm, mutsuzum, çaresizim. Kaybettiklerime üzülüyorum, kazandıklarıma sevinemiyorum. Belli bir standardım olsun. Artık birileri çıkıp girsin istemiyorum. Kalacak olan kalsın gitmesin kimse bir yere. Yada herkes kalsın ben gidim. Öyle böyle gitme değil bu sonsuzluğa gidim. Yok yok ben eski beni istiyorum. Büyümek istemiyorum. İçimdeki hep çocuk kalsın fırlama olsun piç olsun işte. Hep muzur olsun fırlamalık düşünsün ama hep gülsün istiyorum. İçimdeki çocuk büyüdükçe ben çöküyorum. İçimdeki çocuk hiç büyümesin. İzin vermesin kimse büyümesine. Mesela ben 60 yaşına geldiğimde o da halen 17-18 yaşında olsun ama hiç büyümesin. Çünkü o büyüdükçe ben ölüyorum, o büyüdükçe ben yaşlanıyorum sanırım.