14 Ağustos 2011 Pazar

Ve Kamera Kayda Başlar


Bir maske taksam şimdi ağlayan yüzüme ve sadece gülsem. Acım kadar çok sızlayan yüreğim kadar okkalı gülücükler hatta ve hatta kahkahalar atsam. Gizlensem maskemin altına. Aslında çok mutluyum diye dolansam etrafta. Kandırsam gelmişimi geçmişimi. Bir maske taksam kimse anlamasa içimdeki fırtınaları. Mutlu sansınlar, imrensinler. Ne kadar da mutlu desinler. Hayat bu adama güzel desinler. Ama bilmesinler tek kaldığım da akan göz yaşlarımı. Bilmesinler geceyi sabahı birbirine karıştırdığımı. Bilmesinler işte, sende bilme onlarlarda bilmesinler. Siz beni mutlu sanın. Siz beni iyi sanın. Ama bilmeyin işte söndürdüğüm sigaraların adetini, bilmeyin her sabaha kabuslarla uyandığımı bilmeyin işte ismini haykırarak uyandığımı. Kimse görmesin işte akan göz yaşlarımı. Görmeyin duymayın bilmeyin işte. Mutlu sanın siz beni. Maskemin arkasında gizlenerek dolaşayım aranızda. Bilmesinler işte, her gece resminle avunduğumu bilmesinler. Seni de kimse bilmesin benden başka. Bilmesinler sana ağladığımı, senin için çektiğim acıları yürek yangınını bilmesinler. Sonra üzmesinler seni yaşarken öldürdüğün bu adam için. Ben razıyım maskemi takıp dolaşmaya. Ben razıyım sensizliğe. Sana bir şey olmasın diye ben razıyım susmaya. Susup sessiz çığlıklar atmaya razıyım sevgili. Kimse bilmesin işte hüznümü, acımı. Bir maske takıp rolümü oynarım ben en iyi şekilde. Kim bilir bir oscar bile alabilirim bu rolle. Ama sadece sen bil sevgili. Seni sevdiğimi sana yandığımı. Ama sen yine de mutlu san beni neşeli san. Ama sen yinede sev beni sevgili. Bir sen sev, bir sen bil, ve bir tek sen ol yanımda. Getirin maskemi, ışıklar yansın ve basın artık şu kameranın düğmesine. Hazırım artık hayatımın rolünü oynamaya.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder