Sevdiğin bir insana aylar sonra bir yabancı gibi bakmak zor gelir insana. Paylaştığın, güldüğün beraber ağlayıp beraber üzüldüğün insana hiç yokmuş gibi davranmak gerçekten koyar.
Anlatıp yazacak çokta bir şey yok aslında. Belki bir doyumsuzluk, yada bir yetememezlik. Sebep ne olursa olsun bu durum zor işte. İstesem binlerce neden sebep hata arayabilirim ve önünüze sunabilirim bunları. Hata onda yada bunda demek saçma gelebilir. En azından bana göre Çemkirmek yada birilerini suçlamak boş. Olan oldu demekte o insana karşı hafif kalır, haksızlık olur. Yeri ve anlamı büyükse eğer. Diyecek bir şey yok işte. Ne yazacağımı da bilmiyorum. Bazen gülerek bazense üzülerek uzaktan seyretmeye mecbur kalmak zor işte neyini anlatıp ifade edebilirim ki ?
Eksik her şey
Gülmeler eksik, ağlamalar bile yarım
Paylaşacak bir şey yok
Hayat eksik sen eksik ben eksik
Sensizlik bile eksik
Yarım kalan hayat bile tamamlayamazken kendini
Bana düşen senin payından sadece eksiklik
Uzaklar daha da uzak
Yakınlar yakından uzak
Güneş bile saklanırken kara bulutların ardına
Sensizlik yazıldı tüm odalara
İsimsiz sensiz bensiz
Siktiri boktan gülmeler
Yalandan samimiyetsiz merhabalar sardı
Sarabilecek bir yer kaldıysa eğer
Şarkılar eskisi gibi değiller artık
Şiirler bile duygusuz
Kalbe dokunmayan harflerden ibaret sadece
Kitaplara bir şey demiyorum
Hiç okumadım ki zaten
Seni uzaktan seyretmek
Evladını yetimhaneye bırakan bir babanın
Her sabah ve her akşam o yetimhaneye gelip
Uzaktan, sessiz ve sakin yaşlı gözlerle
Çocuğunu seyretmesi gibi bir şey
Öyle boktan öyle ölüm öyle zor
Seni uzaktan seyretmek
Gecenin en parlak yıldızına hayran kalıp
Ona bir türlü dokunamadan izlemek gibi
Uzatsan elini tutamazsın gidemezsin gitmek istesen de yanına
Öyle hayranlıkla baka kalırsın
Susarsın susarsın sadece susarsın
Yaktığın sigaraların ardında saklanıp öyle uzaktan bakarsın sadece..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder