Uyusam Geçer mi Acaba

Birileri hep girip çıktı hayatımdan, bazıları çok şey katarken bazıları da bir çok şey götürdü. Bazıları kattıklarını mislisyle aldı bazılarıda kattıklarını bırakıp giti. Sonuçta hep birileri gelip ve gitti. Bazen aşka olan inancımı yitirdim, bazende umursamadım aşk denen şeyi. Bazen birilerini sevdim o birileri de başkalarını. Birileri beni sevdi çoğu zaman ben de başkasını. Denk gelemeyen bir sürü şey vardı aslında bunun dışında, birini sevdim o unutamadığı aşkını, birini sevdim o biride geçmişte yaşadıklarından dolayı kendi kapılarını kapattı herkese.



Aşka olan inancım kayboldu, belki çok sevdim çoğu zaman çoğu zaman üzüldüm bundan dolayı. Sevmek denen şeyi hep aşkla bir tuttular. Aşk denen şey neydi ki onlara göre? Her önüne gelene aşkım demek mi ? Hep aynı sözler söylenmez mi zaten? Sevgi sözcükleriyle başlayıp Allah belanı versinle biten milyonlarca ilişki gösterebilirim aslında size. Peki gerçek olan şey neydi ? Bardak kırıldı diye birdaha bardaktan su içmemekmiydi? Eğer mutluysan olduğun yerde eskiden yaşadıklarından dolayı korkmakmıydı ? Yaşamak varken yaşamamakmıydı ? Bir seviyorum sözcüğünü bile hissettiğin anda söyleyememekmiydi durum ?



Bunları niye yazıyorum bende bilmiyorum, aslında kafam çok karışık. Varla yok arası olacak yada olmayacak bilmiyorum, olduğunda güzel olacak yada yine sevgi sözcükleriyle başlayıp küfürlerle bitecek. Ama sevgi dediğimiz şey hissedildiğinde yaşanması gerekmiyor mu sonuç ne olursa olsun? Sev ama öldürme diyorum çoğu zaman, çoğu zamada ne olacaksa olsun yeter de diyebiliyorum. Bende bilmiyorum aslında hiçbirşeyi. Bir gülüşüyle aklımı başımdan aldığı mı yalan yoksa sevipte seviyorum diyemediğim korku mu gerçek? Bunun gibi yüzlerce soru soruyorum kendime, onunda dediği gibi bu kadar çok soru sormamam lazım belkide ama elimde değil işte. Bu belirsizlik öldürecek belki bir gün beni yaşarken.



Şu telefonu elime almamak için binbir takla atıyorum aslında, bir mesaj çekmemek yada aramamak için. Korkuyorum çünkü fevri durumlardan, sahi korkunun ecele faydası da yok değil hani ama napim işte elimde değil. Karma karışık saçmasapan bi durum. Gerçek olan ne mi ? Gerçek olan daha netleşmeyen onca şey, korkular, kaçmalar sayim mi daha ? Ben yoruldum sayarken şişirmekte istemem kafanızı.



Hep bu aşk meşk sevgi olaylarında sevdiğim dertleştiğim insanlara nasihat veririm şöyle yap böyle yap diye. Bazıları yapar ve rahatlar ama onları söylerken o insanın duygularından bi haberdarımdır sanki herşey çok kolaymış gibi şap diye olacak gibi. Kelin merhemi olsa başına sürermiş hesabı süremeden duruyorum işte başkalarına çok yararım varmış gibi. Ne yazayım ki başka düğüm düğüm olurken içimdekiler…



Bazen konuşmak istersin ama içindekileri dökemezsin kelimelere. Uzak kalmayı susmayı sus pus olmayı seçersin. Ama aklın hep ondadır, acaba ne yapıyor ne ediyor diye. Hani o yanındaki telefona belki yüzlerce kez bakarsın aradımı msj çektimi diye için içini yer yaktıkça yakarsın sigaraları ardı arkası kesilmeden. Ya zaman yanlış yada bilmiyorum, küfür etmek istiyorum yada 10 kişi toplanıp dövsün beni, yada çıkıp dışarı bilmediğim yerlere doğru saçma sapan bi şekilde yürüyeyim. Ama ben hiç birini yapmayacam yine oturacam oturduğum yerde açacam yine bi müzik dinleyip duracam saatlerce sonra bi sigara yakıcam belki müzikten sıkılıp televizyona bakıcam. Birilerine sinirlenecem belkide ama yine kendime zarar verecem ne olursa olsun. İnsan zaten başkasına değil kendine zarar verirmiş hep. Her ne olursa olsun kim ne derse desin yada demesin umurumda değil, sahi yok ya olmuyor işte neyse zıbaracam heralde yada bilmiyorum ne olacak peşin konuşmamayayım zaten ne dersem diyim olmuyor işte boş… Şimdi onun dinlediği müziği dinliyorum ve birazdan bi sigara yakacam şimdilik bu kadar sonrasına Allah kerim