Elleri soğuktan üşümüştü. Üç gün önce sürdüğü o kırmızı ojeleri yarım yamalak kalmıştı soğuktan. Isıtabilirdi üşüyen ellerini montunun cebine sokarak, ama o bu yolu bir türlü seçmiyordu. Arada sırada yaktığı sigaralardan bir tane daha yakarak avuçlarını, ellerini o şekilde ısıtmaya çalışıyordu bu soğuk ve karlı havada. Birkaç metre ilerde bulunan cafeye de girebilirdi aslında isteseydi, sadece göz ucuyla bakmayı tercih ediyordu.
Yavaş ve yorgun adımlarla yürümeye başladı cadde boyunca. Nereye ne için ve nasıl gideceğini bilmeden. Aklında gideceği yada gitmek istediği bir yer olup olmadığıyla ilgili hiçbir düşüncesi yoktu. Siyah dizlerine kadar uzanan paltosunun düğmeleri boynuna kadar kapalıydı, kafasına taktığı o tüylü ve kulaklarını kapatan şapkası vardı. Saklanıyordu sanki birilerinden, ayakları su almıştı. Daha çok üşüyordu yürüdükçe. Yağan yağmur ve esen rüzgar iliklerine kadar işlemişti, hasta olacaktı eğer böyle devam ederse.
Bilmiyordu ne yapacağını kadın. Şaşkın gözlerle etrafına baka baka sadece yürüyordu kafasında hiçbir düşünce olmadan. Hergün gördüğü yaşadığı durumlara şaşkınlıkla bakıyordu. Bir anlam vermeye bir şeyler yüklemeye çalışıyordu bu olanlara, insanların koşuşturmasına. Neydi amaç ?
Kimi zaman öyle anlar gelir ki başımıza, ne olduğunu ne bittiğini bir türlü anlamayız yada çözemeyiz. Her şey yolunda olsa da o içindeki sıkıntı dört bir yanını sarar durur. Bir nedeni yada sebebide yoktur. Bir neden sebep aradıkça daha çok batarız içine. Yaptığımız hiç bir şeyin bir zevk vermediğini görürüz. En sevdiğimiz şarkıyı dinlerken yada diziyi seyrederken bile o an bize saçma gelir. Diyorum ya bir neden sebep yoktur. Hayatta bazen nedensiz sebepsiz şeyler de oluyor işte.
Neyse konuyu bir yere bağlamayacam, sosyal bir mesajım da yok öyle salladım işte…..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder