Her Birimiz Öldürdüklerini Yüreğine Gömen Katilleriz

Mezarlığı andıran bir yüreğim var bu aralar. İçinde ölen insanlar sevgi kırıntıları toplu bir mezar gibi. Üst üste yığılan cesetler çürümeye mahkum hayali insanlar. Aralarında sahip olmadıklarım hatta hiç göremediklerim bile var. Kimini kendi ellerimle öldürdüm kimi ise intihar etti. Sanki intihar edecek başka bir yer yokken. Kimisini ben ittim ben sebep oldum ölümüne. Mezar taşları olmayan bir sürü cesetle dolaşıyorum şu sıralar. Hangi birine ne yazmalı ne söylenmeli ki zaten. Kimisi yaşar dedim benimle doğduğu gibi benimle ölür dedim ama olmadı işte. Onlar intihar etmeyi seçti. Yada ben bıçağımı alıp savurdum durdum önüme her gelene. Kimi zaman haklı kimi zaman haksız. Ama kime göre haklı kime göre haksızdım bilmiyorum. Bir tarih seçip bu toplu mezara her gün bir çiçek bırakmalıyım. Yada çürümeye mahkum insanları çürümeye mahkum bırakmalıyım. Ölenler için bir şeyler yapmak saçma öldü bitti ve gitti. Katilleri bende olabilirim. Ellerimde kan olmadan öldürmüşte olabilirim hepsini. Değmeyen yürekleri vardı kimisinin değmediğim yürekler. Bakmadığım gözleri vardı. Hissetmediğim kalp atışları. Duymadığım sesleri. Ben mi öldürdüm onları yoksa kendilerimi intihar etti. Ben şimdi neden düşünüyorum ki bunları. Anlamasız gelmez mi insana. Yoksa öldürdüklerimi mi özledim. Yada yüreğimdeki toplu mezar mı artık ağır gelmeye başladı. Sahi ben kimi özledim kimi öldürdüm. Yoksa onlar mı öldürdü beni. Şimdi hangi cesedim hangi mezarlıkta kim bilir. Kimin yüreğinde çürümeye mahkum edildim. Bir çiçek bırakanım var mı yada bir dua okuyanım.Ben kimde öldüysem öldüm. Ben bende yaşayabildikten sonra kaç yürekte ceset bıraktığımın ne önemi var ki zaten. Bir duada benden cesetlerime. Yarım bıraktığım yada bırakılmaya mecbur kaldığım tüm toplu mezarlarıma. Şimdi kaç ceset daha alabilecek bu yürek denen mezarlık. Kaç kişiyi daha gömecek. Yada kaç kişiye hayat verecek kaç ölüyü diriltecek. Bir dakika sonramızın hesabını yapamazken neyin derdindeyim ki ben. Nefes aldıkça ya bir toplu mezar olarak kalacak yada bir hayat pınarı. Bunu ne ben değiştirebilirim ne de başka biri. Ben ve ölülerim nefes aldıkça varız yada hayat verdiklerimle işte. Aslında kalp değil bu ne bende ki nede sizdeki. Taşıdığımız mezarlıktan başka hiçbir şey değil. İyiyle kötü gibi siyahla beyaz gibi bir yanı iyi bir yanı kötü bir yanı can alırken bir yanı hayat veren bir et parçasından başka hiçbir şey değil bu. Dönün ve bakın arkanıza kimleri gömdüğünüze bakın bu toplu mezara yada bakın kaç kişiye hayat verdiniz. Kaç kişinin yüzünde tebessümler oluşturdunuz. Bakın hadi korkmadan utanmadan sıkılmadan bakın. Önce hayat verip sonra canını aldıklarınıza bakın. Kana kana içirdiğiniz sonrada bir nefeste canınızı aldıklarınıza bakınız. Aslında birer katilden ibaret olduğumuza bakın. Kırdığımız insanlara bakın. Hayallerini süslediğimiz insanların canını bir nefeste nasıl aldığınıza bakın. Benim yüreğim bir mezarlık öldürdüğüm insanlarla dolu toplu bir mezarlık. Kimine göre ise bir hayat pınarı kimine ise bir mezarlık. Kokuşan cesetlerden oluşan bir mezarlık. Kokan cesetlerim var benim arada aklıma gelen. Hayat verdiklerim var yüzümü güldüren. Benim bir yüreğim var bir et parçam. Bana hayat veren ama bazen can alan bazen de can veren bir yüreğim var. Benim bir hayatım var. İçinden çıkamadığım insanlara güvenemediğim. Benim bir yüreğim var adını katil koyduğum. Bizim bir yüreğimiz var. Kimi zaman can aldığımız kimi zaman can verdiğimiz. Biz kimmiyiz Biz insanız. Biz kimmiyiz Biz can vereniz. Biz kimmiyiz biz bir katiliz. Bizde herkes gibi birer katiliz aslında öldürdüklerimizi yüreğine gömen birer katiliz….