İnsan oğluyuz sonuçta kesinlikle olumsuz olan her şeyde suçu karşı tarafa yada başka şeye atmaya bayılırız. Canımız mı sıkkın bir durgunluk mu var üstümüzde, kesinlikle havadandır deriz. Yada çok mu kızdık kesinlikle karşımızda ki insanın suçudur. Genelde iğneyi kendimize çuvaldızı hep ama hep karşı tarafa batırırız. Hani yağmur yağsa ıslansak yağmur niye yağdı der sitem ederiz.
Ama iyi şeyler de ise kesinlikle bizim sayemizde olmuştur. Yani kesinlikle onu biz yapmışızdır. İlah gibi övünür dururuz kendimizle. Böyle bir böbürlenme kendini beğenmişlik. Sanki tek başımıza yapmışızdır her şeyi.
Sevgilimizden ayrıldığımızda da aynı durum geçerlidir. Ne hikmetse suçlu hep karşı taraftır. O beni terk etti diyerek avundururuz kendimizi. Sanırım en kolayı ve kendimizi rahat ettirmenin tek yolu bu olsa gerek. Ayağımız taşa takılsa o taşı kim koydu oraya deriz. Ulan salak herif önüne bakmadan leyla leyla yürüyorsan takılırsın tabi taşın ne suçu var senin mallığın. Ama o taşa takılan için tek sorumlu o taştır. Niye orada ?
Dedim ya insan oğluyuz işte suçlu her zaman karşımızdakilerdir. Bir türlü kabullenemeyiz hatamızı yada suçumuzu. Oysa ki en azından bana göre bir erdemliktir insanın kendi ile hesaplaşması, kendide hataları araması. Biz hep kolay yolu seçiyoruz ne hikmetse. Bir takım şeyleri görmemezlikten gelip kendimizi haklı çıkarmak için bin bir takla atıp duruyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder