Meğer ne yalanlara kanıp durmuşuz
İçinde aradığımız gerçekleri kaybederken
Niye diye sormak haksızlık olurdu yalanlara
Elbet bir gün gerçek çıkardı gün yüzüne
Tutardı ellerimden uzaklara götürürken
Elbet çıkardı karanlıklar bir gün aydınlığa
Rüyadan uyanırcasına
Üfleyince geçecek sandığımız yaralar gibi
Neresinden tutsak elimizde kalacak gibi
Kadın cebinden çıkarıp bir sigara yaktı derin bir nefes çekerek. Gözü uzaklara dalıyordu beklide farkında olmadan. Umutları vardı, yanından eksik etmediği korkularıyla beraber. Belki bir gün, bir gün diyerek başladığı kelimeleri vardı. Bir nefes daha çekti sigarasından, rüzgarda uçuşan saçlarına aldırmadan. Üşüyordu besbelli, bir eli ceketinin cebindeydi, yerde yem arayan kuşlara bakıyordu. Kim bilir aklından o an neler geçiyordu. Bense sadece öyle izliyordum masumluğunu. Uzun saçları, beni benden alan gözleri vardı. Yüzünde masumluğu anlatacak her bir delil ve düşünceleri.
Defalarca aklımdan yanına gidip tanışmayı bile düşündüm. Ama her defasında masumluğunu bozmaktan korktuğum için cesaret edemedim. Onu öylece izlemek büyük bir mutluluk veriyordu bana. Hani bir ressamın tablosuna baktıkça o tablodan çeşit çeşit duygular çıkarırsın ya işte bendeki de öyle bir şeydi. Belki de başka insanlar da bakıyordu ona ve izliyordu, ama her insanın duyduğu duygu başka oluyordu.
Kendi kendime mırıldanırken her gün bu saatte buraya gelmeye karar vermiştim. Kim bilir belki bir gün konuşabilirdik. Belki de konuştuğumda büyüsü bozulacaktı her şeyin. Bunu göze almayı aslında hiç mi hiç istemiyordum. İnsanın ne yapacağını bilmemesi gerçekten kötü bir durum.
Kadın oturduğu yerden kalkıp yürümeye başlamıştı sigarasını bitirdikten sonra. Elleri cebinde kafası aşağıda yürüyordu. Düşündüğü bir şeyler vardı besbelli. Keşke elimden gelen bir şeyler olsaydı onun gülen yüzünü görmek için. Bencillikti beklide bu. Yürürken önüne gelen kediyi görünce duraksadı, sanki bir tebessüm için ona ihtiyacı vardı. Kedi de hiç kaçmıyordu, birkaç saniye öylece baktılar birbirlerine. Kadın eğilerek kediyi çağırmaya başladı. Kedide sanki kırk yıllık sahibiymiş gibi kadının uzattığı ele gitti. O an o kedinin yerinde olmayı çok istemiştim. Kediyi severken kendinden geçmişti kadın o an dünya umurunda değildi sanki. Çok güzel gülüyordu, ses tonu çok farklıydı, içten gelen bir sesti. Belki de insanlardan göremediği sevgiyi o an onda görmüştü. Ama ben o anın bitmesini hiç mi hiç istemiyordum. Onu izlemek çok sevdiğin bir filmi hiç sıkılmadan bunalmadan defalarca izlemek gibi bir şeydi. Aslında kediyi bahane ederek gidebilirdim yanlarına. Nedense bunu da yapamadım. Bir yanım çok isterken diğer yanım frenliyordu beni. Kadın kediyi öpe koklaya sevdikten sonra bırakıp yoluna devam etti arada arkasına bakıp kedinin ne yapacağını merak ede ede.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder