Başladığı gibi bitmiyordu hiçbirşey. Birşeyler eksik, birşeyler hep yarımdı. Gülerek başlandığında küfürlerle ana avrat sövmelerle bitiyordu. Bazen göz yaşları intihar ediyordu, bazense kelimeler yerini suskunluğa bırakıyordu. Nasılsın sorularına hep aynı cevaplar veriliyordu sahte gülümsemelerle. Bir merhabayla başlayan, siktirolgitle bitiyordu. Mutluluk zaman içinde evrim geçirip yerini mutsuzluğa, umutsuzluğa bırakıyordu. İsyanlar ediliyordu, yeminler verilip sözler verilip yerine getirilmiyordu. Her şey yeni bir kurban gelene kadardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder