Hayat düz bir çizgiyse eğer ne teraftan yürüyeceğin senin aklının idrak ettiği şekilde olması gerekir. Yalnızım diye ağlamak yerine yanında olup görmediğin kişileri farketmen çok uzun sürmemeli. Yalnızlık sadece sevgilinin olmaması değildir heralde. Neden peki sen ben o bu şu her birimiz yalnızlığı sevgiliye bağlıyoruz peki ? Elimizdekilerin kıymetini bilmek yada anlamak bu kadar zor olmasa gerek. Tabi bu da beynin ne kadar çalışmasıyla ilgili bir durum. Yalnızlık boş bir evdi Dört duvar arasında kimseyi bulamamak gibi Eve aldığın evcil hayvanınla konuşmaktı yalnızlık Sevdiğin insanlardan kilometrelerce uzakta olmaktı yalnızlık Ayşeyi fatmayı özlemek değil Ananı babanı özlemekti yalnızlık Kalabalıklar içinde tek bir kişi olmaktı yalnızlık Yalandan gülmelerdi çoğu zaman Çoğu zaman da evde tek başına ağlamaktı yalnızlık Bazende müziği son ses açıp dinlemekti Rahatsız olacak tek bir insanın bile olmamasıydı yalnızlık Bir bardak çay isteyecek kimsenin olmamasıydı yalnızlık Yada yaktığın sigaradan kimsenin rahatsız olmamasıydı yalnızlık Gece uyurken üstünün açıldığını görüp kimsenin örtmemesiydi yalnızlık Paylaşacak birşeyinin olmamasıydı yalnızlık Sustuğunda neden konuşmuyorsun diyecek birinin olmamasıydı yalnızlık Tek başına içtiğin bir bardak çaydı yalnızlık İçten bir dokunuşun olmadığı günlerdi yalnızlık Yalnızlık dediğimiz şey ölüme beş kala birşeydi belkide….

İskender Abi

“Yalnızlık..yalnızlık gece ayazında sabaha kadar beklemek gibidir.ısınmak için güneşin doğmasını beklersin ama o güneş hiç bir zaman doğmaz.yalnızlık bulmadığın sevgiyi başka yerlerde aramak gibidir.ne yaparsan yap onu bulamayacağını bilirsin ama yine de denemekten vazgeçmezsin onun boşluğunu hep başka şeylerle doldurmaya çalışırsın.yalnızlık aynı havaya soluyup da bir türlü yan yana olamamak gibidir..aldığın her nefeste onun kokusunu duymak istersin ama yapamazsın.aldığın her nefes ciğerini acıtmaya başlar.yalnızlık dediğin eski bir sandalyenin gıcırdamasıdır yalnızlık..”

Geldi ve Geçti

Başladığı gibi bitmiyordu hiçbirşey. Birşeyler eksik, birşeyler hep yarımdı. Gülerek başlandığında küfürlerle ana avrat sövmelerle bitiyordu. Bazen göz yaşları intihar ediyordu, bazense kelimeler yerini suskunluğa bırakıyordu. Nasılsın sorularına hep aynı cevaplar veriliyordu sahte gülümsemelerle. Bir merhabayla başlayan, siktirolgitle bitiyordu. Mutluluk zaman içinde evrim geçirip yerini mutsuzluğa, umutsuzluğa bırakıyordu. İsyanlar ediliyordu, yeminler verilip sözler verilip yerine getirilmiyordu. Her şey yeni bir kurban gelene kadardı.

Şaşırmış Biri

Boş bir bardak

Bakakalmak bakabildiğince

Dolduğunda yine tüketilen

Tüketildikçe dolan

Yürek gibi

Sen gibi

Ben gibi

Her şey zamansız

Her şey anlamsız

Bir kağıttan yapılan uçağın uçmaması gibi

Yahut can sıkıntısından karalanan defterler gibi

Aşk mı ?

Canı cehenneme

Belkide şeytanın bir oyunu

Adı aşk sonu günah

İstediği şeyde bu değimliydi zaten iblisin

Yarım yamalak hayatlar

Dünya uçtan bir uca

Yakınken bile uzak

Uzaklar uzaktan daha uzak

Belki sen bir tuzak

Bir ayı kapanı kurulan

Yakalandığında bırakılmayan

Kanserli bir hücre belkide

Yayıldıkça yayılan

Kangren tutmuş kolun kesilmesi gibi

Kalbi olmayan bir insan kaç dakika yaşar

Fotosentez ne ola ki

Sahi oksijenin içine ne katmış ya rab

Yoksa mümkün değil içmeden sarhoş olmak

Naralar atmak ta cabası

Vur hadi vur acımaz ki

Kafa kıyak dünya güzel hayat güzel

Ben güzelim sen güzelsin

Güzellikler içinde bir diken

Ya batarsa

Ya batıpta kanatırsa

Oradan geçme kuyu var

Belkide ayı çıkabilir uyarısıdır o

Belkide üçün biri çıkar kim bilir

Hayat işte

Sen güzel ben güzel dünya güzel

İçmeden sarhoş olmak daha güzel