Saçma Sapan

Birden bir patlama noktasıdır içinde oluşan. Gelmişine geçmişine sövmek, haykırmak ve önüne çıkan herkese bağırmak istersin. Kurunun yanında yaşları hiç acımadan yakmak gözünü karartıp hiç yokmuşlar gibi davranmak istersin kimi zaman. Sıkılırsın insanlardan, yada o an sıkıldığını düşünürsün.. Geçici durumdur belki de, ama sen bunun farkına varamadığın gibi öfkeni kontrol edemeyip bir kuduz köpek gibi saldırırsın ona buna.

İçinde biriktirdiğin ne varsa kusmak istersin, geri dönüşü olmayan kelimelerden oluşan bir kusma ile. Bazen frenlersin oto kontrolün seni frenler, bazense o frenler tutmaz. İşte o incecik çizgide yakabildiğini yakarsın. Olmadı kendini yakarsın. İçin içini yer, kendinde ararsın tüm kabahat denen yavşak oluşları. Bazen de karşı tarafa atarsın tüm suçu kabahati, yavşak olan onlardır sen kendi benliğinde lekesiz sütten çıkmış ak kaşık gibi böbürlenirken tüm ibnelik onlardadır diye kabul ettirirsin kendine olup biteni.



Kudurmaya az kaldığında bağlayabilseydin tasmamı
Ne seni ısırabilecek bir gücüm nede sana kıyabilecek bir gönlüm olurdu
Bilirsin her zaman böyle değilimdir
Belki biri çomak soktu tekerime
Belki de senden çıkarmak istedim içimdeki tüm birikmiş kusmuğu
Sorsan kıyamazdım, ezdirmezdim seni
Biliyorum belki artık ne bir inancın nede bir tapışın var olup bitene
Yalanını sikeyim diyorsun belkide
Yada ettiğin onlarca küfürü göz yaşlarınla kusuyorsun
Özür dilemeye yüzüm yok
Yüzüm olsa astarım yok
Kabahatim boyumdan büyük
Kırdığım incittiğim bir köpek gibi saldırdığım gibi
Kabullenemediğimden kalan sahte davranışlar
Yakamoz gecelerin siyahına sakladığım astarsız yüzüm
Biçimsiz, gereksiz, vede sensiz, bensiz, senin benim, benim senin olmadığın olmadığımız hayat
Neresinden tutsak elimizde kalan üç beş damla
Ne sen bana ne ben sana laik iki dallama
Ha siktir demeye yüzü olmayan iki cansız beden
Bir boka yaramaz konuşmak
Olabildiğince saçma işte
Aynı bu şiir gibi
Aynı bu sözler gibi
Saçmasapan anlamsız siktiri boktan