Çocukluktan başlardı öğrenmeler ve ölene kadar devam ederdi iyi, kötü, tatlı ve acı. Her şeyi yaşayarak öğrenirdik. İlk dersimiz sıcak sobaya dokunmayla başlardı mesela. Bir kere canımız yandığında bir daha elimizi o sıcak sobaya değdirmezdik. Büyüdükçe, yaşımız ilerledikçe daha nice şeyler öğrenirdik, öğreniyoruz da. Kimi zaman ders almadan aynı hatayı defalarca yaptığımız zamanlarda olmuyor değil hani. Salaklık desem değil, belki bu sefer olur mu düşüncesi desem hani görülen köy kılavuz istemez hesabı olur. Hani neden ve nasıl niye yaptığımızı açıkçası bende anlamıyorum.

Öylece uzanıyordum yattığım yerde, uyumakla uyumamak arasında düşüncelerin içinde kaybolurcasına dalıyordum dakikalarca. Ara ara kendime gelip yeter be amına koyim dedikten sonra bir sigara yakıyordum. Sigara yaksam da değişmiyordu hiçbir düşünce. Kendime sorduğum soruların hepsi cevapsız yada kendimi haklı çıkarmak için yalandan uydurduğum sözler düşünceler oluyordu. Ama soruların ardı arkası ne hikmetse kesilmiyordu. Bir hesaplaşma yada kendimle bir savaşın içinde değildim, can sıkıntısı belkide. Yapacak bir şey olmadığından aklına gelen eski sevgililer, yada halı sahada güzel bir maçta yaptığın, attığın goller. Bir erkek başka ne düşünür ki zaten tek başına kalınca. Kalkıpta ne olacak bu devletin milletin hali diyecek değil ya.

Ben aslında tekrarladığımız hatalardan bahsetmek istiyorum. Nice yeminler edip nice sözler verip kendimize ve buna rağmen nice sözlerimizi yediğimiz yeminlerimizden bahsetmek. Hadi itiraf edin kaç kere söz veripte yemin edipte kendiniz için o yeminleri sözleri yediğinizi itiraf edin hadi. Uslanmadan tekerrür ettirdiğimiz onlarca şey var hayatımızda. Aşk meşk iş güç aklınıza ne gelirse her biri mevcut hayatımızda. Hani dedim ya salaklıkmıdır yoksa bir umutmudur bilemiyorum. Ama şundan eminimki sonunda ne olacağını görüyor olabilsekte o an mutluysak yine o hatayı bile bile isteye isteye yapıcaz. Çünkü bizler hayatımız boyunca anlık mutluluklar için çaba gösteriyoruz ileride ne olacak ne bitecek hiç umurumuzda değil. Çingene hesabı günü kurtarma çabasındayız her birimiz. Pembe bulutların üstünden inmek işimize gelmiyor çünkü.

Bu söylediklerimi genelleme yaparak söylemek doğru değil. Klasik bi söz vardır “5 parmağın 5i bir mi ?” diye derler. Sahi 5i bir olsa nasıl olurdu acaba. Neyse öyle işte… Kandırmayın lannn kendinizi :P

Bacak Arası Yarışı

Gitti !

Gitti ve giderken götürdü

Götürdükleri de yetmedi

Yetmediğinden değildi

Yetinemediğinden

Arzuları kördü

Köreldiğinde tüm duyguları

Yaklaşmadan sömürebilmekti

Sömürdükçe kurutabilmekti yaşananları

Eski bir fotoğraftı

Üzerinde yazılmış onlarca anının olduğu

Görebilmek harcı değildi yiğidin

Ölümsüz sandığı ölüydü

Her şeyin bir sonu olduğunun teziydi

Sevişmeler tek gecelikti

Çarşafların rengi sarıydı

Beyazı mazide kalan yüzleriydi

Hiç olmamış gibi

Varla yokla süslendi

Gelemedi

Geldiği gibi gidemedi

Ölüydü

Erken bir ölümün doğmamış piçiydi

Bacak arasına akıtılmayı bekleyen sahipsiz onlarca cesetten biriydi

Her sevişme sonrası yakılan sigaranın

Kül tablasıyla buluşma sahnesiydi

Güzelleşsin diye içilen bir kadeh şaraptı

Bir yarıştı finişi olmayan

Bir yarıştı birincisi sonuncusu olmayan

Ödülü yok

Zaferi yok

Hiçbir şeyi yok

Kimsesi yok, yoktu

Olmayan bir varoluşun

Karanlık bir gecesinde öpülen bir dudağın

Mumlarla donatılmış odanın

İki kahpe vücuduydu bu

Memeleri sarkmış

Yüzündeki çizgileri yavaş yavaş belli olan

Tırnağındaki ojeleri yok olmaya yüz tutmuş

Nefes alsın yeter diye getirilen

O karanlık küflü odasında

Üç beş dakikalık zevkin bir parçasıydı kadın

Aynı tükenmez kalemin bir gün tükendiği gerçeğinin

Göz ardı edildiği gibi, edilen bir parçasıydı

Yalanların son durağıydı

Son durağa gelene kadar uyumuş numarası yapan bir çocuktu

Yer vermemek için

Son durak geçildiğinde

Hadi kalk geldik diye duyulan bir sesti gerçek olan

Sonu yok başı yok hiçbir gerçeği yok

Aşk denen şey

Bacak arasına girilmeye çalışılan bir yarıştan ibaret

Sonu yok başı yok

Hepsi bir yarıştan ibaret

Siz Biz

Geldim gördüm ve gittim

Geldiğimde yoktun

Bende yoktum

Sende yoktun yoktuk

Belkide bir vardık bir yoktuk

Güldük güldüm güldün

Gülerken bile kan çanağı olmuştu gözler

Kan damlar olmuştu yaş yerine

Pıhtılaşmış tükenmeye yüz tutmuş

Yüzü tutmuş

Yüzü yokmuş

Rengi kan kırmızı

Saçama sapan bir şiir

Yazılanlar boş ve anlamsız

Anlamak istediğin kalbindeki mendil

Silersin yada silmezsin

Bileceğin iş senin

Benim olmayan senin

Senin olmayan benim

Yine sen

Yine ben

Yine biz

Uzatmalı sözcükler

Anlamsız saçma sapan

Sapanla kuş vuran

Vurdukça gönlü coşan

Coştukça kanayan

Kanadıkça coşan

Saçma bir şiir

Kafiyesi yok

Noktası virgülü yarı yolda

Yarı yollar tükendi

Tükenen siz biz

Bizler sizler

İki yabancı sizle biz

Bizle siz yabancıyken bile düşman

Düşmanken bile dost

Saçma

Saçmalık bu olsa

Olsa olsa topu topu 5 metre kumaş kirlenen

Kirlendikçe tükenen

Siz biz ….

Hoş Geldin Çocuk Burası Dünya

Balık misali unutulurdu yaşananlar

Bir oltaya yem olurcasına asılırdı ayaklarından

Yapılan yanlışların tekerrür etmesi

Unutkanlık değil salaklıktı

Bacak arasına alınanlar gibi

İki dakikalık zevkin sonrasında

Yakılan bir sigara gibi

Puştun sevdası

Kahpenin rengi kırmızı

Gecenin rengi ne kadar gerçekse

İçinin orospuluğu da bir o kadar gerçek

Susmanın beş para etmediği

Konuşmanın boşa olduğu

Sevdaların piç olduğu

Düzenin bozuktan daha da bozuk olduğu

Gülmelerin bile artık bir maskesinin olduğu

Ağlamaların ki kadar gerçek ve yapmacık hayatların boş olduğu

Bir ikilem bu

Gül geç yada otur ağla

Umurunda olanların umursamaz bakışları altında

Ezilirsen bir gün

İşte o zaman büyüyeceksin çocuk

Anlayacaksın anlayamadıklarını

Yada anlam veremediğin onlarcalarını

Sus yada konuş

Kahpeyse gönül

Ve fışkırtıyorsa boşalırcasına tüm nefretini

Senin o içi parlayan gözlerin

Kan toplarken

Sende anlarsın şerefsizliği

Attığında adımlarını

Yavaş yavaş batarken bu pis çamurluğa

Sıyrılmak için hiçbir çaba göstermediğinde

Bir hoş geldin göreceksin

Hoş geldin çocuk burası dünya!!!

Genç Bir Delikanlı

Bakabildiğim kadar görüyordum hayatı, neyi nasıl görmek istiyorsam öyle görebiliyordum sadece. Mutlu yüzler görmek istesem rol yaparcasına bakıyordum sahte sahte. Kimi zaman kötü yorumluyordum kötü bakabildiğimce hayata. Bazen günah alıyordum sevaplarım fazlaymış gibi, bazense hiç olmadık durumlardan paylar çıkarıyordum kendime. Ders almayı öğrenmeye çalışıyordum. Okul yıllarından alışık olduğum öğrenmeye açık düşüncelerim gibi. Bazen de kandırıyordum kendimi. Kanmak istiyordum belkide. Umursamak, umursanmak istiyordum kimi zaman. Becerebildiğimce, becerebildiğim kadar hiç olmamış gibi. Var olup var olmamış gibi davranıyordum çoğu zaman. Çoğu zaman da yokmuş gibi var olabildiğince var oluyordum bazı hayatların içinde. Belkide düşlediğim hayat, hayal ettiğim olmak istediğim hayattı. Var olmayı becerebildiğim tek yerdi belkide. Hayallerin arkasına sığınıp yaşamayı becerebilmekti bu. Bir çocuk gözüyle bakabilmekti bu hayata benim yaptığım, sadece şekerim yere düştüğünde ağlayabiliyordum, yada istediğim oyuncak alınmadığında.


Pencerenin arkasında dışarıda oynayan çocukları seyrediyordu çocuk. Kimi misket oynarken kimileride yakan top oynuyordu. Bir hışımla yanlarına gidip oyunlarının arasına katılmak istiyordu. Koşuşturan çocukların arasında kendinide görmek istiyordu çocuk. Hiç şikayet etmemişti halinden, gurur yapıyordu aklınca. O düşlediği hayatın arkasına saklanıp kendi üzüntüsünü başka bir kimseyle paylaşmak istemiyordu. Özellikle de her cama dikildiğinde çocuk annesinin ona bakarken engel olamadığı gözyaşlarına ve bununla birlikte yüreği cız eden annesine. O annesinin aslan gibi birtanecik evladıydı nede olsa.

Düşleri vardı, hayalleri vardı. Birgün büyüdüğünde annesine o bakacaktı. Elinden tutup bir alışveriş merkezine götürüp dilediğince alışveriş yapmasını sağlayacaktı annesinin. Bir arabası olacaktı ve annesini gezdirip duracaktı tatil günlerinde. Artık o eskimiş kömür sobasını yakması gerekmeyecekti, doğal gazlı bir eve geçtiğinde. Saraylarda yaşatıp elini sıcak sudan soğuk suya sokturmayacaktı genç delikanlı. Bir umuttu bu içinde büyüttüğü. Birgün hayal ettiği ne varsa hepsini gerçekleştirecekti. Kafasına koymuştu birkere delikanlı çocuk. Bir umuttu işte bu geleceğe yatırımlarından. İçine gömdüğü hüznü gözlerinde ki mutluluk parıltılarıyla yansıtıp duruyordu çevresindeki ona hüzünlü gözlerle bakan insanlara karşı. Büyüyecekti ve koca bir adam olacaktı eğer o tekerlekli sandalyeden kalkabilseydi…

Bacak Arasına Girmeye Çalışan Sevdalar

Bacak arası sevdalar bunlar

Girip çıkmak yeterliydi mutluluk için

Kimi zaman kirlenmiş çarşaflarda

Kimi zaman nevresimi bozulmamış yataklarda

Bacak arasında başlayıp bacak arasında biten sevdalardı

Dışarıya boşalmaya çalışanların uğraşıydı bunlar

Üzerine kalmaması için

Kahpeliğin inleme sesleriydi

İnledikçe tahrik olanların haykırışlarıydı bunlar

Aşk! Yalandı

Sevgi! Geçip giderdi

Geriye kalan döllenmiş, lekeli izleri olan beyaz çarşaflardı

Yalandan gülmelerdi bunlar

Yalandan tatmin olma uğraşlarıydı bunlar

Alkolün vermiş olduğu yetkiyle başlayıp

Bir sigarayla biten kısa sevdalardı bunlar

Sarhoş olmak yeterliydi inkar etmeye

İnkarcıların en güzel bahanesiydi sarhoş olmak

Bir gecelik hazdı bu yaşanan

Tek gecelik aşkların kavurup geçtiği

Önemi yoktu kimin girip çıktığı

Havalesi günahı yoktu bunun

Yaşandı bittiye getirilen sevdalardı bunlar

Vahşetin ta kendisiydi bu

Ruhların arınamadığı pişmanlığın yok olduğu

Sahte gülüşlerin var olduğu

İki bedenin en çirkin yüzüydü bu

Yüzsüzlüğün yüzüydü

Kişiliksizliğin kişiliğiydi

Ve şerefsizliğin en şerefiydi bu