Yazma Silme Seansları

Yazıp yazıp silme seansları bu, içindekileri haykıramama meşguliyeti. Onca şey söyleriz yada aklımızdan geçiririz, ama hiç biri gerçek sahibine ulaşmaz çoğu zaman. Düşündüğümüzle kalır dururuz. Birini çok sevdiğimizde, yada özlediğimizde, yada birine çok kızdığımızda saydırdığımız küfürler, hep oldukları yerde… Niye ve neden, korkumuz yada çekindiğimiz şey ne? Nasıl olsa ölmeyecekmiyiz ? Koy götüne rahvan gitsin diyemediğimiz binlerce şey var. Belki bir insanı kaybetme korkusu, yada umursamaz davranışların bir belirtisi. Sebebi sebepsiz değil hiçbir zaman, olmamalıda. Herşeyin bir nedeni olmalı bu hayatta. Etki tepki gibi yokla var gibi, belkide saçmalamak gibi.




Söylemek istediğim onca hatta yüzlerce şey varken susmak
Sevipte söyleyememek, özleyipte susup kalmak
Koşamamak sana umarsamadan
Umurunda olanları yok sayamadan
Küfürler savurmak bazende
Yedi ceddinden girip kendinden çıkarak
Kimiz zaman sana kimi zaman bana
Susuyorum susadıkça kanıyorum çoğu zaman
Bir kuş geçiyor sonra
Dalarken seyre nice hayallere akıyorum
Zaman geçiyor ben geçiyorum
Zaman geçtikçe ben kendimi kaybettikçe
Sen gidiyorsun gidebildikçe
Birileri geliyor sonra, nasılsın diyerek
Yalandan gülüyorum iyiyim diyerek
İçimden sövüyorum yalanlara
Kendime küfrediyorum çoğu zaman
Sonra sana!!!
Sana bana ona buna
Birine öbürüne
Günaha giriyorum cehennemde ynmak için
Dünyada yanmamışım gibi
Bazen bir çağ yangını bazense bir yürek
Ne bir söndürmesi olan hani daha icat edilmemiş
Gözlerinden başkası merhem olmayan
Bir sana yanıyorum sonra bir bana
Bir oyun gib elim kimde gibi
Sahi kimin eli kimin cebinde
Ben severken seni sen kimi seviyorsun ki
Beni seveni ben neden sevmem ki
Hadi ama bırak sıra bende diyemem ki
Bir oyundu bu
Sırasını bekleyen ve mahkum olan öbe olmaya
Bir çocuk gibi
Hadi şekerimi al yine elimden
Ağlat beni kanat yüreğimi gözlerimden intihar eden yaşların katili ol
Ol de öl de
Üzüyorsan eğer yinede gitme
Yada git gidebildiğince
Git yada kal yanıyorsa eğer bu yürek
Ve saçmalıyorsam saçma sapan
Bil ki umut kesimiş
Bil ki kırkaltılık
Bil ki yok
Yokum yoksun yoktu ve hiçbir zaman yoktular ki …..

Bazen sadece seversin, ve o gider. Bazen sadece özlersin, ve sadece ama sadece özlediğinle kalırsın, gözünden intihar eden bir kaç damla ile...

Sana

Sonra birden sen çıktın karşıma ;





Kendini kandırmaktır yaşamak senin olmadığın yerde
Bir gülüşündür nefes almak
Ellerini tutmaktır yaşamak
Ve gözlerinde cennete kavuşmak
Bir muhabbettir mutlu olmak
Benim olmayacağını bile bile
Bile bile lades demektir belkide
Ya sen ya sen diye haykırmaktır
Bazende susmaktır haykıramadıklarını
Haykırdıkça var olmaktır belkide
Sen hiç ben oldun mu
Görebildin mi bendeki seni
Yada bakabildin mi hiç
Benim gözlerimden kendine
Sen hiç benim kadar mutlu oldun mu
Bir gülüş için adadın mı can denen et parçasını
Bakamdın ki benim gözlerimden gözlerine
Bilemedin cennet denen yeri
Göremedin
Sen hiç görmeden sevebildin mi
Ben aşk dedikçe sen duyabildin mi

Aslında Buraya Koca Bir Küfür Gelecekti

Ne yazacağımı bilmiyorum. Yazmamı gerektiren bir şey olup olmadığından da bir haberim zaten. Boş dolmadı dolu boşalmadı. Bilinmeyenli dört işlem gibi. Sıkıcı, bunaltıcı, boktan ve umutsuz bir durum. Sonunu göremediğin bir hikayenin ortalarında yer almak gibi. Biri var sonra başka biri daha var, ama birbirlerinden bi haber. Sonra başka birileride var kalabalıklar içinde kalan biri var. Ben varım, o var sonra onlarda var. Niye olduklarını bilmiyorum. Sadece varız varlar var gibiler. Bazıları gösterirler varlığını ama sadece gösterirler. Vardır onlar, varmış gibi yaparlar ama aslında yoklardır.


Bir şehir var, içinde insanlar var, insanların içinde farklı farklı şeyler var. Bir var bir yok. Kimisi çok iyi olurken kimisi de iyi olduğu kadar kötü. Kötüler hiç ayrılmazken, iyiler bir var bir yokken evvel zaman içinde kimileri varken dağa kaçan inek misali yanan kül olan hayatlar var.


Sıkkınlık var ve her daim bir yalnızlık var. Ne anne var ne baba nede bir kardeş. Ne bir başını yaslayabileceğin omuz ne de gülüşüyle seni mutlu edecek biri. Yalnızlık var paylaştığın birde yaktığın sigaralar var. Dinlediğin müzikler var, yarısında sıkıldığın flimler var. Yalnızlık var seni hiç bırakmayan, aslında olması gerekenlerin yapması gerekn şeyleri yapan bir yalnızlık. Ne mutlu eder ne mutsuz. Umutsuz eder çoğu zaman yada her daim mutsuz. Ben varım o var birde onlar var. Aslında hiçbirimiz yokuz olmadık olamadık. Ölüm gibi ürkütücü ölüm gibi soğuk bir yalnızlık var ortada.


Hayat kapılarını kapatmışken dört bir koldan ve sen çırpınırken kaçmak için battığının farkına bile varamazsın çoğu zaman….. Nefes alışların durma noktasına gelir, gözlerindeki yaşlar intihar etmeye başlar. Bir bardak kırarsın yada bir yumruk atarsın duvara tüm gücünle. O zaman anlarsın ki yaptığın şeylerin sadece hayatından çaldığın anlar olduğunu. İyi yada kötü ne olursa olsun yaptığın herşey yaşamın boyunca kendin için yaptığın şeyler. Biri için yaşamak onun için ölürüm demek göz boyamaktan başka hiçbir bok değildir aslında. Birini seversin ama kendin için. Birine bir hediye alırsın onu mutlu etmek için, ama aslında kendin içindir onu mutlu edip kendini mutlu etmek. Belkide yalancı bencilliklerdir bunların bir ismi olursa eğer. Yaptığın herşey kendin için hayat denen cehennemde….

Birileri

Biri vardı 

Sonra o biri gitti

Sonra başka biri geldi 

O biri de gitti 

Birileri hep geldi ama hep gitti 

Birileri önce sevindirdi sonra üzdü 

Birileri güldürürken

Birileri ağlattı 

Birileri hep vardı 

Birileri hep varken aslında hiç yoktu 

Gidenler oldu, ve sonra gelenler 

Gelenler giden oldu 

Gidenlerse çoğu zaman gelen oldu 

Birileri hep geldi 

Kimi zaman götürdükleriyle gitti 

Birileri ise genelde götürmek için geldi 

Giderken arkasına bakmadan gitti

Her giden bir şeyler götürdü 

Yavaş yavaş hissettirmeden tüketti birileri 

Tükendikçe bitti bittikçe tükendi 

Birileri hep geldi ve o birileri hep gitti

Bi Siktirgit İstersen

Birileri gelir ve gider
Gittiklerinde başka birileri daha gelir
Yıkılan enkazdan birşeyler kurtarabilmek için
Ne kadar kurtarırsam kardır hesabı
Biri tecavüz etmiştir ruhuna
Ötekiler gelir ve 40 tas su döker
Yada gelmezler
Uzaktan seyrederler
İyi gün dostudur onlar
Kötü gününde domalmanı bekleyen yavşaklardır
Sen sustukça yada dizlerinin üzerine birazdaha eğildikçe
Onlar sadece izlemekle yetinen ibnelerdir
Elinden tutmak kimsenin aklına gelmez
Biri gelir ruhuna tecavüz eder ve seni atar o çakalların arasına
Küfürler savurursun
Her cümlenin sonu amına koyimle biter
Cümle biter sen bitersin
Bitmeyen puşt olmuş sevdalardır
Yalandan yanında olan dallamalardır
Üç kuruşluk adamlar kadınlar gelir
Çakal sürüleri gibi leş yiğenler gibi
Biri gelir ırzına defalarca geçer göz göre göre
Ve sen kaçamadığından zevk almaya çalışırsın
Her acı zevkten ibarettir zaten
Alışmış kudurmuştan beter gibi
Beterin beteri vardır der gibi
Bir gelir defalarca ırzına geçer ve siktirolup gider

Gel Ama Gitme

Sen vardın bu şehirde 
Birde olmayan ben 
Varla yok arası yokla var arası
 Sesin vardı deniz dalgalarına eşlik eden
 Gözlerin vardı güneş gibi parlayan
 Ben vardım sen vardın biz yoktuk 
Birileri vardı girip girip çıkan
 Her çıktığında darmadağan eden
 Onlar vardı bunlar gibi
 Bir masal vardı hiç yazılmayan 
Kuşlar vardı mesela denizin üstünde uçan 
Vapurlarda insanlar vardı 
Evinde oturan insanlar 
Trafikte yoluna gitmeye çalışanlar
 Herkes vardı
 Sen yoktun
 Ben vardım ama birde yoktum
 Yoktuk 
 Çoğul konuşamadık
 Gizli özneydik çoğu zaman 
Bazen sıfat tamlaması
 Sıfatını kaybetmişken 
Şehirler vardı İçlerinde aşıklar
 Kilometrelerce uzakta aşkını yaşayanlar
 Utandım, utanmalıydın
 Aynı şehirde yok olduğumuz için 
Şehirler vardı insanlar
 Ben vardım sen vardın biz yoktuk 
Bulamadım, gerçi hiç aramadım
 Hep bekledim
 Bekledikçe yokluğunu daha çok gördüm
 Varlığında yokluğunu aradığım insanlar oldu 
Yokluğunda varlığını istediğim sendin 
Sen kimsin ?
 Nerdesin ?
 Kiminlesin ? 
Çıkıp geleceksen eğer birgün 
Gelme!! 
Gelipte yok etme 
 Bilirim gideceksin gittiğinde bitireceksin
 Hep öyle olmadı mı zaten 
Gelme gelipte yok etme
Yada gel Gel ama hiç gitme…