Siyahın üzerini açık renklerle boyayıp, sonra ona bakıp, mutlu oluyormuş gibi davranmaktır yaşamak bazen. Yalandan gülmeler, sahte bakışlar, yada kandırmacalar, her şey var işte işin içinde. Güvenebilecek birini bulmak kimi zaman zor kimi zamanda ihtimali yükse bir durumdur. En çokta insana yalnız kalmak koyar. Sevdiği insanların yanında olmaması…
Bugün annemle son bayramımızı geçirdik. Önce dedem, sonra babam, sonra kardeşim ve seneye annem. Ne kadar güzel dimi… Hayatta en çok korktuğum şey yavaş yavaş başıma geliyor işte. He birde çok sevdiğim dostum olarak gördüğüm insanı da kaybettim dün gece… Ne kadar komik dimi, yada boktan mı demeliydim ? Bilmiyorum karar veremiyorum.
Bugün yaptığım sadece bayram namazı ve yapılan mezarlık ziyaretiydi. Aramasını istediğim kişi dışında herkes aradı… Açmadım çoğunun telefonunu yada cevap vermedim çektiği samimiyetsiz o toplu bayram mesajlarına. İçimden gelmedi işte hiçbir şey uyumaktan başka. Zaten bayram benim bayramım değildi işte sıradan normal bir gündü. Bir anlamı yoktu ki zaten bu bayram olan anlamını da iyice kaybettirdi bana.
İnsanlardan kaçmaya başladığımı hissettim bugün. Neden kaçmayacaktım ki ? Uzaklaşıyordum her birinden, ama sebebini bilmiyorum nedenini de bilmiyorum. Belki benim yaptığım hatalar yada duyduğum memnuniyetsizlik, Yorgunlukta olabilir yada bitkinlik. Kendimi bu dünyadan taşıyıp öbür dünyaya götürmek için binlerce neden bulabilirim bugün için. Sanırım bi psikologa gözükme vaktim gelmişte olabilir. Ama bilmiyorum işte hiç bir şey bilmiyorum. Bir an önce her şeyden herkesten kurtulmak yada bu kapıdan adımımı dışarı bile atmak istemiyorum. Yada en iyisi ölmek. Zaten bende dedemle babamı özledim belki görürüm de onları orada..
Umutsuzum bitkinim yorgunum ve yalnızım. Ne bir dostum ne bir arkadaşım nede bir sevgilim var… Sevgiliyi geçtim de keşke bu sıkıntımı paylaşabileceğim biri olsaydı. Beni gerçekten anlayan ve yanımda olan… Ben insanların yanında oluyorum da insanlar neden benim yanımda olamıyor işte onu anlamış değilim bir türlü… Offf bu yazıyı niye yazdım onu da bilmiyorum.. Sıkılıyorum işte bunaldım. Belki birgün size bir sürpriz yapar göçerim bu dünyadan. Bu yazılarım da size kalır tabi okursanız. O zaman dersiniz bir Cute Curute Kosovalı vardı diye.. Kiminiz iyi insandı diyecektir kimisi de gebersin pezevenk diyebilir. Ben gittikten sonra zaten kimin umurunda ki kimin ne dediği. Ya cehennemde yanacaz yada cennette hurilerle günümüzü gün edecez, tabi Allah bilir orasını da neyse daha fazla saçmalamak istemiyorum. Dün geceden beri oturdum ağlıyorum her şeye herkese kendime tanıdıklarıma bilmiyorum öyle işte. Neyse daha bokunu çıkarmadan en iyisi burada bu yazıyı bitirmek ve sigaralara sarılıp ağlamaya devam etmek… Yapacak hiç bir şey yok çünkü bu dört duvar arasında…
Sanırım bu şarkı bütün durumu özetler.... .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder